ศาสตราจารย์นายแพทย์จรัส สุวรรณเวลา นายกสภามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปาฐกถาหัวข้อ “ม.อ. สู่อนาคต” ในการจัดกิจกรรมโครงการสมัชชามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เพื่อขับเคลื่อนการพัฒนามหาวิทยาลัยในอนาคตให้ไปตามวิสัยทัศน์ที่วางไว้อย่างยั่งยืน และสร้างความเข้าใจร่วมกันระหว่างผู้บริหาร ส่วนงานบุคลากร เกี่ยวกับทิศทางแนวคิด นโยบายมหาวิทยาลัย เพื่อจะเป็นแนวทางในการดําเนินงานต่อไปในอีก 5 ปีข้างหน้า คือ 2566 – 2570 ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ 9-10 มีนาคม 2565 ที่ศูนย์ประชุมนานาชาติฉลองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี โดยให้มหาวิทยาลัยเตรียมการสำหรับรองรับสำหรับการศึกษาตลอดชีวิต ให้ผู้เรียนสามารถเข้าถึงความรู้ได้ทุกทิศทางทุกเวลา โดยไม่ยึดถือความคิดแบบเดิมเพราะอาจยากต่อการเปลี่ยนแปลง
นายกสภามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กล่าวว่า มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ถูกจัดตั้งขึ้นท่ามกลางความคาดหวังของสังคม ที่จะให้เป็นสถาบันที่มีความเป็นเลิศทางวิชาการและสร้างประโยชน์ต่อสังคม ทุกฝ่ายในประชาคมของมหาวิทยาลัยจึงต้องทำหน้าที่อย่างเต็มที่เพื่อให้เป็นไปตามความคาดหวังนั้น โดยมีหลายองค์ประกอบที่จะทำให้เอื้อต่อการพัฒนา เช่น การบริหารจัดการ บุคลากร นักศึกษา ศิษย์เก่า ผู้ใช้บัณฑิต ชุมชนผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรา รวมทั้งผลผลิต การจัดโครงสร้าง กฏระเบียบ เป็นต้น
ในช่วงหลายปีก่อนหน้านี้ เกิดความเปลี่ยนแปลงทางการศึกษาเรียนรู้ที่เรียกได้ว่า “เป็นการระเบิดของความรู้” ซึ่งมีมาตั้งแต่ก่อนการระบาดของไวรัสโคโรน่า โดยเป็นการเปลี่ยนแปลงของทั้งระบบการศึกษา เทคโนโลยี โลกและสังคม เกิดการเรียนรู้แบบ transit knowledge ที่มาจากการปฏิบัติที่ผู้เรียนไม่ใช่แค่มาจากเรียนทฤษฎีอีกต่อไป แต่ต้องคิดเป็นทำเป็นด้วย แต่การระบาดของไวรัสโคโรน่าทำให้ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงขึ้น โดยเฉพาะด้านการศึกษา แต่ในทางกลับกันก็ทำให้มหาวิทยาลัยได้พบทางแก้ปัญหาในหลายเรื่องเช่นกัน
นายกสภามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กล่าวว่า มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ต้องมีการรองรับสำหรับการศึกษาตลอดชีวิต ทำให้ผู้เรียนสามารถเข้าถึงความรู้ได้ทุกทิศทางทุกเวลา และถ้าเราทำให้นักศึกษาไม่ได้แค่มารับความรู้ แต่เป็นผู้ร่วมผลิตองค์ความรู้ด้วย เราก็จะได้องค์ความรู้เพิ่มขึ้นอีกมากมาย และบัณฑิตของเราก็จะมีความพิเศษกว่าที่อื่น
ความต่างของช่วงวัยกับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลง ที่ทำให้เราต้องมีการปรับตัวเองให้เข้ากับยุคสมัย โดยเราไม่ควรยึดถือความคิดเดิมเพราะจะทำให้ขวางการเปลี่ยนแปลง แต่เราสามารถก้าวไปท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยการร่วมกันคิดร่วมกันทำของทุกฝ่าย ทั้งประชาคมภายในและผู้เกี่ยวข้อง ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียภายนอก ดังเช่นการระดมความคิดเพื่อ อนาคต ม.อ. ในครั้งนี้
